Ik pas niet meer in zijn armen,
Ik wil je niet meer verwarmen,
Niet nadat je me uitsloot,
Onze band is nu zeer klein,
We deden bijna alles samen,
Niet alleen door dezelfde achternamen.
Vroeger ging alles als een sneltrein,
In onze dromen was ons bloed blauw,
Draken, kastelen, juwelen, we waren vindingrijk,
Mijn leven zonder jou is een dodenrijk.
Je bent iemand die ik vertrouw,
De tijd samen, dat is wat ik mis.
Je hebt het me nu officieel begeven,
Ik wil alles weer herbeleven,
Kom je nog eens langs voor Kerstmis?
Dit gedicht is ingezonden door Lisa
Volgende kerstgedicht: De Kerstman was weer in het land.
Vorige kerstgedicht: Lieve Mischa